از علی تا سیدعلی(از کوفه تا تهران)

شعری که می سرایم ، از عشق جان بسوزد   آن جان که عشق رهبر، بر سینه اش بدوزد

ای رهبر عزیزم ، از عشق خود چه گویم          جانم ز عشق تو سوخت ، جانان بیا به سویم

الحق که لایقت بود ، ای سید حسینی          گشتی برای مردم ، رهبر پس از خمینی

نامت شبیه حیدر ، عمامه و عبایت             من قنبر تو باشم ، من را بکن غلامت

دست تو گرچه لمس است ، دستت بده به دستم     ای کاش روح دستت ، آید درون دستم

شاید که پرتو ماه ، بر صورتت نشسته              اینگونه می درخشی ، ای روح دل شکسته

با لرزش صدایت ، بغض تو را شنیدم                  از عشق دیدن تو ، هفت آسمان دویدم

پیمان دشمنی را ، با دشمن تو بستم              زیرا که باده دادی ، از باده ی تو مستم

هم بیعت حسینم ، هم بیعت امیرم             یک جان بگو به جانم ، لب تر کنی بمیرم

تونایب امامی ، بر ما محبتی کن                  از انتظار یاران ، این جمعه صحبتی کن 

او آفتاب و رویت ، مهتاب چشم حضرت        خورشید آسمان او ، تو ماه عصر حسرت

در آخر کلامم ، یک جمله را بگویم              یک آرزو برایم ، لبخند تو به رویم

نام شاعر : محمود رضا جعفری