بُرشی کوتاه از یک سفرنامه شخصی - وقتی در تبدیل به دروازه می شود!

وقتی در تبدیل به دروازه می شود!

در سفر اخیری که همراه با بچه های دانشگاه راهی مناطق جنگی جنوب شده بودیم (1)؛ طبق عادت معهوده‌ی کاروان های راهیان نور، توفیق زیارت حرم حضرت امام (ره) را نیز در مسیر بازگشت کسب کردیم. نکته ای که در بدو ورود توجهم را به خود جلب کرد وضعیت پوشش اسف بار برخی خانم های زائر (زائر؟) بود که پس از خان بازرسی بدنی در ورودیه حرم، خوشحال و خندان! و بدون هیچگونه محدودیتی از جنبه پوشش، پا به داخل حرم گذارده و به بازدید و گشت و گذار ( من که بعید می دانم زیارت مرقد، آنها را به این مکان کشانده باشد) مشغول می شدند.

    

از شدت ناراحتی (شاید هم تعجب) موضوع را همراه با یکی از دوستان از حاج آقای پشت میز‌نشین جویا شدیم. ایشان (که به قول خود در آنجا کاره‎‌ای نبودند (2)) توضیحات تاسف آوری در این مورد بیان کردند؛ گویا حجاب اسلامی برای ورود به محدوده حرم، پیش از این اجباری بوده که مسئولین مربوطه پس از اعتراضات و انتقادات وارد شده به این عمل (الله اکبر) کوتاه آمده و تصمیم گرفته اند درب مرقد را به روی مشتاقان بازگذارند!احتمالا پس از این، در پی اعتراضات مردمی، ضریح را نیز از بیخ کنده و برای خوشایند زوار عزیز یک عدد کافی شاپ (یا یک چیزی شبیه به این) در همان محل احداث نمایند (سینما و شهر‌بازی هم پیشنهاد بدی نیست). حالا خدا به متولیان حرم امام رضا(ع) خیر بدهد که هر نوع پوشش و حجابی را لایق دخول به حرم نمی دانند؛ گرچه حریم حرم ، تنها محصور به دیوارهای احداث شده گرداگرد آن نیست (این خیلی نکته مهمیه، قابل توجه زوار امام رضا). نکته آخر اینکه اگر فردی فلسفه وجود اشخاص لاقید و بند (حداقل از نظر پوشش) در مرقد مقدس حضرت امام (ره) را می داند ما را نیز بی نصیب نگذارد.

برگرفته شده از andisheh-ashuorayi.blog.ir