گرچه که مسئولین محترم دو قوه قضائیه و مقننه بعد از سخنان رهبر حکیم انقلاب هر دو بیان داشتند که ما مطیع سخنان حضرتعالی هستیم و نصیحت های مشفقانه حضرتعالی را روی چشم می نهیم و رئیس قوه مجریه نیز با تاخیر نامه ای مبنی بر دلبستگی و ارادت به مقام عظمای ولایت منتشر نمود که البته ارادت غیر از فرمانبرداری است اما باید دید آیا ولایتمداری به همین است؟ و چگونه می توان ولایتمدار حقیقی شد.
خدا رحمت کند سرداران شهید هشت سال دفاع مقدس را و رحمت خدا بر رزمندگان هشت سال دفاع مقدس را که انگار منیت ها و هواهای خود را در عمل به وظیفه و کسب رضایت ولی امر ذوب و نابود کرده بودند، در اینجا برای دریافتن معنای واقعی ولایتمداری خاطره ای کوتاه از یکی از سرداران شهید نقل می کنم تا درک و تعیین مصداق ولایتمدار حقیقی برایمان آسانتر شود.
مصداق عملی ولایتمداری
در مورد سردار شهید حاج حسین خرازی اینگونه نقل شده است:
تند تند راه می رفت و مدام به بیسیمچی غر میزد.
پس رشید چی شد؟ پیداش کردی؟
به قصد مصاحبه رفتم سراغش. گفتم:خودتون رو معرفی کنید.
گفت:خب حسین خرازی ام.خادم بچه های لشکر امام حسین.
کجا میرید؟
شلمچه
برا چی؟
عملیات
اسمش چیه؟
گفتن بذارید کربلا ۵
نظر شما بعنوان فرمانده چیه؟
خودکشی!
پس چرا میرید؟
فرمان حضرت امام.
...
حالا چندین سال از شهادت شهید خرازی و اون خبرنگار میگذره.
هردوشون توی شلمچه آسمونی شدند و کربلای پنج یکی از بزرگ ترین و بیاد ماندنی ترین عملیات های سپاه اسلام در هشت سال دفاع مقدس.
حالا شما به عنوان یک مخاطب فهیم چقدر فاصله میبینید میان ولایتمداری مسئولین ما و آن آسمانیانی که اینگونه چشم به فرمان ولی داشتند و این شد که جنگ تحمیلی ما و پیروزی های حاصل از آن معجزه ای شد که دهان همه جهانیان از عظمت و شکوه آن باز ماند.
بسیاری از اهل دل از مردم انقلابی از سخنان از سر درد امام خامنه ای اشک از چشمانشان جاری گشت و غربتی را در این سخنان احساس کردند که مهرشان را به حضرت ایشان به جوشش در آورد و دلشان را به درد آورد ؛ سخن گفتن و ادعا کردن برای یک سیاستمدار سخت نیست و ضرورتا نشانگر عمق اعتقاد وی نمی باشد آنجا که مسئولین ما بایند این اعتقاد به فرمان قاطع و فصل الخطاب امام خویش را در عمل نشان دهند و نکنند آنچه اینچنین رهبر انقلاب را به واکنش عتاب آمیز و ناراحتی وادارد.
از خداوند عزیز خواستاریم که حقیقت انجام به وظایف را که عبادتی برای معبود و موجب خوشنودی مهدی موعود است به مسئولین ما عنایت کند تا مشکلات معیشتی مردم مومن ما و فساد های موجود در کشور ما به این ولایتمداری و انجام وظیفه دفع و رفع گردد ان شاالله.
سخنان مهم مقام عظمای ولایت درباره بد اخلاقی های اخیر مسئولان:
یک نکته هم راجع به مسائل داخلى کشورمان عرض کنم، که این هم مسئله‌ى مهمى است. قضیه‌اى در مجلس پیش آمد؛ قضیه‌ى بدى بود، قضیه‌ى نامناسبى بود؛ هم ملت را ناراحت کرد، هم نخبگان را ناراحت کرد. بنده‌ى حقیر هم از دو جهت ناراحت شدم: هم خودم در مقابل این قضایا احساس تأثر میکنم؛ هم به خاطر ناراحتى مردم، انسان احساس تأثر میکند.
خب، رئیس یک قوه به استناد یک اتهامِ ثابت نشده و مطرح نشده‌اى در دادگاه، دو قوه‌ى دیگر را متهم کرد؛ این کار بدى بود، این کار نامناسبى بود؛ اینجور کارها، هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است، هم خلاف اخلاق است، هم تضییع حقوق اساسى مردم است. یکى از حقوق اساسى مهم مردم این است که در آرامش روانى و در امنیت روانى زندگى کنند؛ در کشور امنیت اخلاقى برقرار باشد. اگر یک فردى متهم به فساد است، نمیشود به خاطر او انسان دیگران را متهم کند؛ حتّى اگر ثابت هم میشد، چه برسد به اینکه ثابت نشده است، دادگاهى نرفته، محاکمه‌اى نشده. به استناد متهم کردن یک نفر، انسان بیاید دیگران را، مجلس را، قوه‌ى قضائیه را متهم کند؛ این کار درست نیست، این کار غلط است.
بنده فعلاً نصیحت میکنم. این کار، کار شایسته‌اى براى نظام جمهورى اسلامى نیست. آن طرف قضیه هم، اصل این استیضاحى که در مجلس انجام گرفت، غلط بود. خب، استیضاح باید یک فایده‌اى داشته باشد. چند ماه به پایان کار دولت، استیضاح یک وزیر، آن هم باز با یک علت و دلیلى که مربوط به خود آن وزیر نیست، چه معنى دارد؟ چرا؟ این هم غلط بود.
این هم که شنیدم در داخل مجلس کسانى حرفهاى نامناسبى بر زبان آوردند، این هم غلط است. همه‌ى این قضایا، قضایاى نامتناسبى است با نظام جمهورى اسلامى؛ نه آن متهم کردن، نه آن برخورد کردن، نه آن استیضاح. دفاعى هم که رئیس محترم قوه از خودش کرد، آن هم یک قدرى زیاده‌روى بود؛ لزومى نداشت.
وقتى ما همه با هم برادریم، وقتى دشمن مشترک جلوى روى ما هست، وقتى توطئه را مى‌بینیم، چه کار باید بکنیم؟ تا امروز مسئولین در مقابل توطئه‌هاى دشمن همیشه کنار هم ایستاده‌اند، حالا هم باید همین جور باشد، همیشه هم باید همین جور باشد.
من از مسئولان قوا و مسئولان کشور همیشه حمایت کردم؛ باز هم هر کسى که مسئولیتى بر دوش دارد، بنده از او حمایت میکنم، به او کمک میکنم؛ اما این کارها را نمى‌پسندیم؛ این کارها متناسب با تعهدها نیست؛ با سوگندهائى که خورده شده، مناسب نیست. این ملت عظیم را ببینند؛ شایسته‌ى این ملت، رفتار دیگرى است.
